หนึ่งเรื่องราวสำหรับคนที่ไม่ย่อท้อต่อชีวิต สำหรับน้องผักกาด ก.ญ.วรวรรณ ทองรินทร์ วัย15 ปี กำลังเรียนอยู่ชั้นมัธยมศึกษา ที่โรงเรียนเดชอุดม ในจังหวัดอุบลราชธานี น้องผักกาดต้องใช้ชีวิตเพียงลำพังหาเลี้ยงตัวเองทั้งค่ากินอยู่และส่งตัวเองเรียน

เนื่องมากจากจู่ๆ วันหนึ่งพ่อแม่ก็แยกทางกัน คุณพ่อของเธอเก็บของออกจากบ้านทันที เพื่อไปอุปสมบทอยู่ที่ต่างอำเภอ ส่วนแม่ของเธอก็รีบเก็บของ แล้วให้เธอไปส่งที่ขนส่งในเช้าวันถัดมา เป็นการแยกทางกันแบบกระทันหันของครอบครัวโดยที่น้องผักกาดไม่ทันได้ตั้งตัวเลย

และจากนั้นทั้งพ่อและแม่ของเธอก็ไม่ติดต่อมาอีกเลย ทิ้งให้เธออยู่ที่บ้านเพียงคนเดียว น้องผักกาดก็รู้สึกเคว้งคว้าง หยุดเรียนเพื่อทำใจอยู่หลายวัน ก่อนจะกลับไปเรียนและเริ่มใช้ชีวิตรับจ้างหลังเลิกเรียนไปด้วยเรียนไปด้วย โดยน้องผักกาดใช้เวลาหลังเลิกเรียนไปรับจ้างเสิร์ฟอาหารอยู่ที่ร้านอาหาร ใช้เวลากว่า 9 ชั่วโมง

ทำตั้งแต่เลิกเรียนถึงตี1 เพื่อหาทุนส่งตัวเองได้เรียน น้องผักกาดเล่าว่าพ่อและแม่ของเธอเคยเปิดร้านหมูปิ้งอยู่ด้วยกัน แต่ก็ได้ทุนน้อยเธอจึงเริ่มรับจ้างทั่วไปในตอนปิดเทอมหรือวันหยุด เพื่อช่วยแบ่งเบาภาระของพ่อแม่ตั้งแต่อยู่ชั้นม.1 แต่ต่อมาพอพ่อแม่ไม่อยู่แล้วก็เหลือรถเข็นและเตาปิ้งหมู กับบ้านหลังนี้ไว้กับเธอ ถึงแม้ว่าเธอจะต้องใช้เวลาไปกับการหาทุน แต่เธอก็ไม่เคยทิ้งการเรียนเลย เอาการบ้านไปทำก่อนที่ร้านอาหารจะเปิดจากนั้นก็ช่วยทำความสะอาดร้าน เช็ดถูเพื่อเตรียมความพร้อม พอร้านเปิดก็ตั้งใจทำเต็มที่ จนถึงดึกร้านปิดจึงกลับไปนอน

ชีวิตของเธอเป็นแบบนี้ในทุกๆวัน ถึงแม้จะใช้ชีวิตตัวคนเดียวและเหนื่อยแค่ไหน เธอก็ไม่เคยคิดที่จะเลิกเรียนหนังสือ แถมยังขยันและตั้งใจให้มากขึ้น เพราะเธอมีเป้าหมาย อยากที่จะได้เรียนหนังสือสูงๆถึงแม้ว่าจะตัวคนเดียวและไม่มีใครส่งเสียก็จะทำให้ได้